Wat speelde er?
Werknemer is eerst als vrijwilliger bij werkgever – een speeltuin – werkzaam geweest, waarna zij op grond van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van negen maanden in dienst is getreden. Die arbeidsovereenkomst is vervolgens verlengd met één jaar.

Op enig moment is er discussie ontstaan tussen werknemer en werkgever over het al dan niet thuiswerken en het gebruik van de privé-laptop en privé-telefoon.

Vervolgens heeft werknemer in een gesprek melding gemaakt van ongewenst gedrag van een algemeen bestuurslid bij werkgever dat er uit heeft bestaan dat dit bestuurslid seksueel getinte Whatsapp berichten (waaronder een zogeheten ‘dickpic’) aan haar heeft gestuurd. In een verslag van dit gesprek van de werkgever staan naast deze melding vier afspraken die met werknemer zijn gemaakt. Niet veel later heeft werkgever een vertrouwenspersoon ingesteld en werknemers hierover geïnformeerd.

Uiteindelijk heeft werknemer zich ziekgemeld, waarna het bestuurslid personeelszaken werknemer heeft gemaild. In deze mail stond onder andere: ‘Wij vragen je hierbij om je hersteld te melden en jouw taken weer te hervatten. Volgende week is het voorjaarsvakantie en het zou voor de kinderen een grote teleurstelling zijn als [de speeltuin] dan dicht is.’

Niet veel later heeft werknemer een officiële klacht ingediend bij het bestuur. Kort samengevat omschrijft zij daarin een angstcultuur binnen het bedrijf en roept het bestuur op tot actie. Ondertussen is werknemer nog steeds ziek. Vervolgens heeft een gesprek tussen twee bestuursleden en werknemer plaatsgevonden.

Niet veel later heeft werkgever bij brief aan werknemer laten weten dat zij het dienstverband van werknemer niet wenst voort te zetten en haar arbeidsovereenkomst van rechtswege zal eindigen. Een reden daarvoor is in de brief niet gegeven. Later geeft de werkgever deze reden wel: werknemer zou niet voldoen aan de functievereisten.

Bij de kantonrechter
Bij de rechter verzoekt de werknemer onder andere om werkgever te veroordelen tot het betalen van zowel een billijke vergoeding als de wettelijke transitievergoeding.

Volgens de kantonrechter is het duidelijk dat er sprake was van spanningen tussen partijen. De manier waarop werkgever daarmee is omgegaan acht de kantonrechter ernstig verwijtbaar. Met name de e-mail van de bestuurder aan werknemer na haar ziekmelding is, gezien de druk die daarvan uitgaat, uitermate ongepast, net als de grensoverschrijdende WhatsApp berichten van de andere bestuurder die bovendien door werkgever ter zitting zijn gebagatelliseerd door ze te beschrijven als een onhandige flirtpoging. Het gesprek tussen werknemer en de twee bestuursleden heeft bovendien onvoldoende opvolging gekregen, hetgeen wel had moeten gebeuren en ook was toegezegd. Negen dagen na werd aan werknemer in plaats daarvan medegedeeld dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden verlengd terwijl de wettelijke termijn voor de aanzegging pas in een maand later zou zijn. Werkgever had dus nog voldoende tijd om te werken aan een herstel van het vertrouwen en met werknemer serieus en constructief in gesprek te gaan.

Naar het oordeel van de kantonrechter is met dit alles voldoende komen vast te staan dat het besluit van werkgever om de arbeidsovereenkomst niet te verlengen het gevolg is van het door de kantonrechter als ernstig verwijtbaar beoordeeld handelen van werkgever. Daarom krijgt werknemer een billijke vergoeding toegekend ter hoogte van € 9.476,-- bruto. Dit komt neer op zes maandsalarissen van werknemer. Gezien de spanningen was volgens de kantonrechter niet te verwachten dat de arbeidsovereenkomst nog (veel) langer had voortgeduurd.

De uitspraak lees je hier.

Auteur: Rachel van der Horst