Er lijkt een voorzichtige verandering in de rechtspraak waarneembaar ten aanzien van de vraag of een werkgever een loonsanctie kan krijgen als hij de adviezen van de bedrijfsarts heeft opgevolgd. Wat mij betreft een welkome verandering.

Hoe zit het nu?
Op het moment dat een werknemer ziek wordt, moet de werkgever ervoor zorgen dat de werknemer zo snel en volledig mogelijk herstelt en terugkeert in zijn eigen functie. Een zieke werknemer heeft (in beginsel) maximaal 104 weken recht op doorbetaling van het loon. Daarna wordt nagegaan of de werknemer recht heeft op een WIA-uitkering. Het UWV beoordeelt bij de aanvraag van een WIA-uitkering of de werkgever en werknemer de re-integratie-inspanningen voldoende hebben verricht (bevredigend resultaat). Heeft de werkgever dit volgens het UWV onvoldoende gedaan? Dan wordt de verplichte loondoorbetalingsverplichting van de werkgever voor maximaal 52 weken verlengd, tenzij sprake is van een deugdelijke grond. Een deugdelijke grond is een gerechtvaardigde reden die door een werkgever kan worden gegeven voor het feit dat hij in een specifieke situatie onvoldoende re-integratie-inspanningen leverde.

Uit de beleidsregels beoordelingskader poortwachter en rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep blijkt dat niet als deugdelijke grond kan worden aangevoerd dat de werkgever de adviezen van de bedrijfsarts heeft gevolgd: het komt voor risico van een werkgever als de werkgever afgaat op een advies van een door hem ingeschakelde bedrijfsarts dat later onjuist blijkt te zijn of onvoldoende onderbouwd is geweest (de voor rekening en risico-benadering).

Wat lijkt er te veranderen?
Inmiddels is een wetsvoorstel¹ aanhangig gemaakt om het advies van de bedrijfsarts over de belastbaarheid van de werknemer leidend te maken bij de toets op de re-integratie inspanningen door het UWV. In dit wetsvoorstel staat kortweg dat de verzekeringsarts van het UWV bij het toetsen van de re-integratie-inspanningen niet langer de adviezen van de bedrijfsarts over de belastbaarheid van de werknemer beoordeelt. Werkgevers moeten namelijk kunnen uitgaan van het advies van de bedrijfsarts over de belastbaarheid van een zieke werknemer. Het is nog onduidelijk wanneer de wetswijziging wordt ingevoerd.

Uit recente uitspraken van de rechtbank Oost-Brabant, rechtbank Amsterdam en rechtbank Rotterdam² blijkt dat de rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep in lijn met het wetsvoorstel wordt genuanceerd. Met de in de rechtspraak ontwikkelde “voor rekening en risico” benadering wordt in loonsanctiezaken onvoldoende recht gedaan aan de in de wet zelf (artikel 65 van de Wet WIA) neergelegde norm dat het bij de beoordeling van de re-integratie-inspanningen gaat om de vraag of de werkgever in redelijkheid tot de re-integratie-inspanningen heeft kunnen komen. Het UWV stelt immers dat de werkgever dit onvoldoende heeft gedaan – het UWV heeft immers de loonsanctie opgelegd – en zal dus ook moeten onderbouwen waarom dat in dit specifieke geval ook zo is. Dit betekent dat het UWV dus zal moeten onderbouwen dat de werkgever niet zomaar mocht afgaan op de adviezen van haar bedrijfsarts en dus goede redenen had om te twijfelen aan de adviezen. En dat lijkt mij op gelet op de hoofdregels van de stelplicht en bewijslastverdeling ook een juiste ontwikkeling.

Wilt u meer weten of hebt een vergelijkbare kwestie aan de hand? Neem contact met mij op.

Auteur: Maud de Bruijn

¹ Wijziging van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen en de Ziektewet teneinde het advies van een bedrijfsarts over de belastbaarheid van de werknemer leidend te maken bij de toets op de re-integratie inspanningen door het UWV.
² Zie Rechtbank Oost-Brabant, 11 februari 2022, ECLI:NL:RBOBR:2022:415. Ook de rechtbank Amsterdam heeft op 16 januari 2023 een vergelijkbare uitspraak gewezen, maar deze is helaas niet gepubliceerd. Voor meer informatie, neem contact met mij op. Daarnaast is op 11 april de uitspraak van de rechtbank Rotterdam verschenen, zie ECLI:NL:RBROT:2023:2990.