Recent is het wetsvoorstel tot wijziging van de re-integratieverplichtingen in het tweede ziektejaar bij werknemers van kleine en middelgrote werkgevers (link) bekend gemaakt. Dit voorstel maakt deel uit van het pakket aan arbeidsmarkthervormingen, zoals eerder door ons kabinet is gepresenteerd. In deze signalering leg ik kort uit wat met dit voorstel is beoogd te wijzigen.

In geval van ziekte hebben de werkgever en de werknemer verschillende verplichtingen jegens elkaar. Ook in het kader van de re-integratie. Door middel van re-integratie wordt de zieke werknemer in beginsel gedurende de loondoorbetalingsperiode van 104 weken geholpen om in eigen of aangepast werk bij de werkgever zelf (spoor 1) of bij een andere werkgever (spoor 2) terug te keren in het arbeidsproces. Met name kleine en middelgrote werkgevers kunnen lang in onzekerheid blijven of en wanneer een zieke werknemer wel terugkeert. En kan dan wel een vervanger worden aangenomen of niet?

Het wetsvoorstel heeft tot doel om het MKB sneller duidelijkheid te geven over het de te nemen routes in de re-integratie en het bedrijf zo meer wendbaar te maken. Het wetsvoorstel gaat in op wie tot het MKB behoort. Ook wordt toegelicht – en dat is nieuw – dat de werkgever niet meer eenzijdig kan besluiten dat een werknemer niet bij de werkgever zelf kan terugkeren. Er moet ofwel samen met de werknemer worden afgesproken dat geen terugkeer bij de werkgever plaatsvindt ofwel het UWV moet om toestemming worden gevraagd. Het UWV toetst dan op drie onderdelen, namelijk of sprake is van arbeidsongeschiktheid, of de re-integratie inspanningen van partijen wel voldoende zijn geweest en of hervatting in het eigen werk binnen 13 weken na afloop van het eerste ziektejaar niet alsnog mogelijk is.

Als alle seinen op groen staan en de re-integratie bij de werkgever zelf kan worden afgesloten, dan heeft dat tot gevolg dat de werkgever een vervanger kan aannemen. Uit de Memorie van Toelichting bij het wetsvoorstel volgt dat als gevolg van deze wetswijziging ook een nieuwe ontslaggrond wordt gecreëerd. In de kern komt de nieuwe ontslaggrond er op neer dat als het traject van terugkeer in spoor 1 is afgesloten en de mogelijkheden tot herplaatsing in een passende functie ontbreken en niet binnen 13 weken zijn te verwachten en geen sprake is van het opzegverbod bij ziekte, een ontslagvergunning bij het UWV kan worden aangevraagd. De toetsingscriteria van de nieuwe ontslaggrond worden opgenomen in de Ontslagregeling die hierop zal worden aangepast.

Ik ben benieuwd hoe dit in de praktijk zal worden vormgegeven, wat mij betreft zitten hier zeker nog (vele) haken en ogen aan. Eerst maar eens zien hoe een en ander zich ten aanzien van dit wetsvoorstel verder zal ontwikkelen.

Vragen hierover of over aanverwante onderwerpen? Neem contact met mij op.

Auteur: Maud de Bruijn